شائبه استفاده دولت بشار اسد، رییس جمهور سوریه از سلاح شیمیایی بر علیه شورشیان سبب شد تا قدرت های غربی از جمله آمریکا،انگلیس و فرانسه در صدد حمله نظامی به سوریه باشند.
۰
تاریخ انتشارشنبه ۲۰ مهر ۱۳۹۲ - ۱۱:۴۴
کد مطلب : ۹۳۵۴
نگاهی به برخی سیاست های دولت اولاند
مازوخیست و منافع فرانسه از جنگ افروزی در سوریه
در این بین بازرسان سازمان ملل نیز پس از تحقیق و تفحص گسترده نتوانستند نتیجه قطعی و محکمه پسندی را بر علیه بشار اسد به دست آوردند تا اندیشه حمله نظامی تنها به تصمیم دولتمردان غربی خلاصه شود.
در اولین اقدام برای جنگ علیه سوریه نمایندگان مجلس عوام در بریتانیا با طرح دولت این کشور برای اقدام نظامی در سوریه در واکنش به کاربرد تسلیحات شیمیایی مخالفت کرد تا انگلیس رسما از جنگ پای خود را کنار بکشد. رای مجلس عوام یک شکست سنگین برای سیاست خارجی دیوید کامرون نخست وزیر انگلیس به شمار می رفت. دولت باراک اوباما نیز تصمیم گیری در باره حمله نظامی را به کنگره واگذار کرد.کنگره نیز با رفتار کج دار و مریض از حمله نظامی آمریکا به سوریه به دلیل مشکلات شدید اقتصادی ممانعت کرد.در این بین تنها کشوری که همچنان به مخالفت شدید با دولت بشار اسد و همچنین جنگ می اندیشد فرانسه،استعمارگر سال های دور تاریخ است.اولاند رییس جمهور فرانسه در سخنانی اعلام کرد:فرانسه آمادگی این را دارد که هر لحظه به سوریه حمله کند» در این زمینه یک هفته نامه فرانسوی گزارش داد؛ فرانسوا اولاند رئیس جمهوری فرانسه حمله نظامی علیه سوریه را ۳۱ ماه اوت تنها ساعاتی قبل از صدور فرمان حمله و پس از آن متوقف کرده است که باراک اوباما با او تماس گرفته است.براساس این گزارش، فرانسوا اولاند منتظر تماس ویژه اوباما برای صادرکردن دستور حمله نظامی به سوریه بوده است اما رئیس جمهوری آمریکا از تصمیم خود برای ارسال طرح حمله به کنگره خبر داده است. با این وجود و در حالی که در روزهای اخیر و پس از ابتکار روسیه تلاش ها برای کسب توافق سیاسی و استفاده از راه حل های دیپلماتیک برای حل بحران سوریه افزایش یافته است و همزمان دولت سوریه آمادگی خود را برای پیوستن به معاهدات بین المللی در زمینه تسلیحات شیمیایی اعلام کرده است، فرانسه به همراه سه کشور عربستان، امارات و اردن توافق کردند حمایت های خود از شورشیان سوریه برای مبارزه علیه دولت این کشور را افزایش دهند.خبر توافق فرانسه با سه کشور عربی برای افزایش حمایت ها از شورشیان طی بیانیه ای از سوی کاخ الیزه و دفتر رئیس جمهوری فرانسه منتشر شده است و طی آن اتهاماتی علیه دولت سوریه در استفاده از تسلیحات شیمیایی و تلاش برای بی ثباتی در منطقه مطرح شده است.تکرار این اتهامات علیه دولت سوریه در حالی صورت می گیرد که هنوز نتیجه تحقیقات بازرسان سازمان ملل در مورد استفاده از سلاح شیمیایی منتشر نشده است و شواهد اولیه که از سوی روسیه و یکی از دادگاه های ترکیه منتشر شده است حکایت از دخالت شورشیان در استفاده از سلاح شیمیایی علیه غیرنظامیان دارد.اما اینکه فرانسه همچنان بر طبل جنگ با سوریه می کوبد دلایل خاص خود را دارد که در ادامه به آنها اشاره می شود.فرانسه از آغاز سدهٔ ۱۷ میلادی تا دهه ۱۹۶۰ دارای مستعمراتی به اشکال گوناگون بود. در سده‌های ۱۹ و ۲۰ امپراتوری جهانی فرانسه دومین امپراتوری بزرگ پس از بریتانیا بود. در دوره اوج خود، در میان سال‌های ۱۹۱۹ و ۱۹۳۹ امپراتوری دوم استعماری فرانسه بیش از ۱۲٬۳۴۷٬۰۰۰ کیلومتر مربع را دربر می‌گرفت. با در شمار آوردن فرانسهٔ اروپایی کل مساحت سرزمین‌های تحت چیرگی فرانسه در دهه‌های ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ به ۱۲٬۸۹۸٬۰۰۰ کیلومتر مربع یعنی ۸٫۶ درصد مساحت جهان رسید.قدرت فرانسه اما به مرور زمان و با انقلاب های ناسونالیستی و آزادی خواهانه رو به افول رفت و مستعمرات این کشور از جمله الجزایر و مالی به کشورهای مستقلی تبدیل شدند.پس از این فرانسه درگیر دو جنگ خانمان برانداز اول و دوم جهانی شد که در نهایت علاوه بر خرابی و ویرانی های بیشمار فرانسه را تبدیل به کشوری مقروض و ورشکسته کرد.پس ازجنگ دولتمردان فرانسوی تلاش بسیاری کردند که قدرت از دست رفته فرانسه را به این کشور از نظر جغرافیایی معتدل بازگردانند. در آخرین این تلاش ها این فرانسوا اولاند سوسیالیست است که به عنوان یک تندرو تلاش می کند اقتدار فرانسه را در جهان دوباره اثبات کند. اما اولاند این نکته را از یاد برده است که دیگر زمان لشکر کشی و کشورگشایی گذشته است.عصر ما عصری نیست که برای نشان دادن اقتدار باید تا بن دندان مسلح و صاحب ارتشی دامن گیر باشید.اولاند راه را اشتباه گرفته است؛چرا که بر طبل جنگ کوبیدن سبب خدشه به اقتدار و به وجود آوردن اقتداری کاذب خواهد شد.فرانسه با پافشاری بر جنگ علیه سوریه تلاش می کند خود را به عنوان قدرتی تاثیرگذار در عرصه بین المللی نشان دهد.جایی که تلاش می کند با کمک دیگر قدرت های غربی خود را یکه تاز میدان نشان دهد و این نکته را گوشزد کند که فرانسه این قدرت را پیدا کرده است که به تنهایی آغازگر و یا پایان گر یک جنگ تمام عیار باشد.رویایی که تنها در تخلیلات اولاند مازوخیست می گذرد و در واقعیت هیچ جایگاهی ندارد.
ساحا اصفهانی