چهارم صفر روایت عینی اهل بیت(ع) از واقعه کربلا در شام و ایامی ماندگار برای آشنایی مردم با حقیقت عاشورا است.
۰
بعد از خطبه امام سجاد علیه‌السلام در مسجد شام و آن افشاگری و معرفی که از اهل بیت علیهم‌السلام کردند؛ به خصوص در معرفی امیرالمؤمنین علیه‌السلام، در آن شهر شامی که مردمش علیه امیرالمؤمنین بودند؛ امام سجاد علیه‌السلام آن حضرت را به خوبی برای مردم معرفی کردند.
پس از خطبه و سخنرانی، ورق برگشت. اجازه دادند اهل بیت علیهم‌السلام برای امام حسین علیه‌السلام در شهر شام عزاداری کنند. بنابراین چهارم صفر یادآور آن روزها و آن روز است. روزهایی که اهل بیت علیهم‌السلام در شهر شام حضور داشتند. البته اطلاعات دقیقی از جزئیات این حضور در دست نیست؛ اما می‌دانیم که زنان، پس از آشنا شدن با حقیقت ماجرا و اینکه چه کسی به شهادت رسید و اصل داستان چه بود، به سراغ بانوی خردمند بنی‌هاشم، زینب کبری سلام‌الله‌علیها می‌آمدند؛ و مردان، به سراغ امام سجاد علیه‌السلام می‌رفتند.
قطعاً آن بزرگواران برای مردم ماجرای کربلا را تشریح می‌کردند، شرح ماجرا و مصیبت را برای آنان بازگو می‌کردند. در واقع، این ایام شام، نغمه‌ای دارد که با همه نغمه‌های عالم متفاوت است.
همه ذاکران و مداحان، وقتی روضه‌ای را نقل می‌کنند، نقل‌شان از کتاب است؛ می‌گویند: لهوف نوشته است، ابی‌مخنف نقل کرده است، یا در کتابی مانند ارشاد مفید آمده است. اما این دو بزرگوار زینب کبری و امام سجاد علیهماالسلام این‌گونه نبودند؛ خودشان دیده بودند، نمی‌گفتند شنیده‌ایم یا راوی نقل کرده است، بلکه خود شاهد ماجرا بودند.
زینب کبری (س)وقتی با مردم سخن می‌گفت، می‌فرمود: من خود از بالای تل، مشاهده کردم که حبیب خدا را سر از بدن جدا کردند، من گلوگاه اصغرم را دیدم؛ من اکبرم را برداشتم؛ من مشاهده کردم که زهرا (س) گریه می‌کرد؛ اشک‌های مادرم را دیدم.
گویی امام سجاد (ع) به مردم شام می‌فرمود: ای مردم شام، من خودم سرها و سرهای نورانی را بر بالای نیزه دیدم. دیگر نیازی نبود که مصیبت را از آنچه شنیدند، بلکه از آنچه دیدند، نقل کنند. ما دیدیم که چوب به لب و دندان پدرمان خورد. ما دیدیم که برق شمشیر بر سینه پدرمان بود. این ایام شام، یادآور ذکر مصائب اهل بیت علیهم‌السلام در این شهر است؛ برای اینکه مردم با وقایع کربلا آشنا شوند.
انتهای خبر/۱۰۲۰ج