یک روانشناس گفت: والدین در مواردی که کودک حرفی را از سر خیال‌پردازی بیان می‌کند نباید روی این رفتار برچسب بگذارند و این رفتار را دروغ عنوان کنند.
۰
تاریخ انتشارشنبه ۴ تير ۱۴۰۱ - ۱۱:۲۹
کد مطلب : ۵۱۰۱۷
یک روانشناس تاکید کرد
کودک دروغ‌گو، نتیجه مستقیم مشکلات تربیتی والدین/به رویاپزداری فرزندانمان برچسب دروغ نزنیم
فریدونی روانشناس در گفت‌وگو با جهانبین نیوز؛ اظهار کرد: راستگویی رفتار و کرداری است که بچه‌ها از ما می‌بینند و ۸۰ تا ۹۰ درصد آن بستگی به خانواده دارد.
وی با بیان اینکه از اوان کودکی و در پنج سال اول زندگی کودکان دروغ هدف‌دار آنگونه که برداشت ما است نمی‌گویند، خاطرنشان کرد: دروغ کودکان در این سنین یا به خاطر پنهان‌کاری یا به علت رویاپردازی است.
فریدونی ادامه داد: والدین در مواردی که کودک حرفی را از سر خیال‌پردازی بیان می‌کند نباید روی این رفتار برچسب بگذارند و این رفتار را دروغ عنوان کنند، چراکه بعد از تکرار این موضوع کودک این موضوع را می‌پذیرد، چون والدین الگوی فرزندان بوده و مورد تائید کودک هستند و وقتی حرفی بزنند کودک آن حرف را درست و صحیح می‌داند.
این روانشناس بیان داشت: زمانی‌که پدر و مادر برچسبی به کودک می‌زنند وی احساس می‌کند آن صفت و ویژگی را دارد.
فریدونی اضافه کرد: بهترین راه اگر بخواهیم کودکی را از حالت دروغ‌گویی درآوریم این است که با وی صحبت کنیم، همچنین باید ببینیم کدام مشکل تربیتی ما سبب شده که کودک به گفتن دروغ روی آورد و آیا بیش از حد سختگیری می‌کنیم و به دلیل ترس روی به دروغ گفتن آورده، این درحالی است که در برخی مواقع دروغ‌گویی به دلیل جلب توجه است.
وی اضافه کرد: گاهی کودک مورد بی‌مهری پدر و مادر قرار گرفته و برای جلب توجه اقدام به بیان موضوعی می‌کند که در واقعیت وجود ندارد.
این روانشناس ادامه داد: اولین کار در مواجهه با دروغ کودکان این است که باید علت را در رفتار خودمان جست‌وجو کنیم.
فریدونی بیان داشت: والدین باید به‌گونه‌ای با فرزندان خود رفتار کنند که اگر صدها بار هم اشتباه کردند روی بازگشت به سمت خانواده را داشته باشند و این نکته را درنظر داشته باشند که اگر از فرزندان اشتباهی رخ داد آن را بپذیریم و پل ارتباطی بسازیم که صمیمیت بین والدین و فرزندان حفظ شود.
وی با تاکید بر اینکه تذکر والدین در اشتباهات به کودکان نباید آن‌ها را عصبی کند، گفت: باید خطاهای فرزندانمان را بپذیریم تا به سمت خطاهای بزرگ نروند و پنهان‌کاری نکنند و دروغ هم نگویند.
فریدونی بیان داشت: در برخی مواقع کودک دروغ‌گویی را از والدین می‌آموزد، چراکه می‌بیند پدر و مادر با دروغ گفتن امتیاز می‌گیرند، بنابراین از آنجایی که کودکان ۹۰ درصد به رفتار ما نگاه می‌کنند و ۱۰ درصد به گفتارمان سریعا الگوبرداری می‌کنند.
انتهای پیام/1026ج
وی با بیان اینکه از اوان کودکی و در پنج سال اول زندگی کودکان دروغ هدف‌دار آنگونه که برداشت ما است نمی‌گویند، خاطرنشان کرد: دروغ کودکان در این سنین یا به خاطر پنهان‌کاری یا به علت رویاپردازی است.
فریدونی ادامه داد: والدین در مواردی که کودک حرفی را از سر خیال‌پردازی بیان می‌کند نباید روی این رفتار برچسب بگذارند و این رفتار را دروغ عنوان کنند، چراکه بعد از تکرار این موضوع کودک این موضوع را می‌پذیرد، چون والدین الگوی فرزندان بوده و مورد تائید کودک هستند و وقتی حرفی بزنند کودک آن حرف را درست و صحیح می‌داند.
این روانشناس بیان داشت: زمانی‌که پدر و مادر برچسبی به کودک می‌زنند وی احساس می‌کند آن صفت و ویژگی را دارد.
فریدونی اضافه کرد: بهترین راه اگر بخواهیم کودکی را از حالت دروغ‌گویی درآوریم این است که با وی صحبت کنیم، همچنین باید ببینیم کدام مشکل تربیتی ما سبب شده که کودک به گفتن دروغ روی آورد و آیا بیش از حد سختگیری می‌کنیم و به دلیل ترس روی به دروغ گفتن آورده، این درحالی است که در برخی مواقع دروغ‌گویی به دلیل جلب توجه است.
وی اضافه کرد: گاهی کودک مورد بی‌مهری پدر و مادر قرار گرفته و برای جلب توجه اقدام به بیان موضوعی می‌کند که در واقعیت وجود ندارد.
این روانشناس ادامه داد: اولین کار در مواجهه با دروغ کودکان این است که باید علت را در رفتار خودمان جست‌وجو کنیم.
فریدونی بیان داشت: والدین باید به‌گونه‌ای با فرزندان خود رفتار کنند که اگر صدها بار هم اشتباه کردند روی بازگشت به سمت خانواده را داشته باشند و این نکته را درنظر داشته باشند که اگر از فرزندان اشتباهی رخ داد آن را بپذیریم و پل ارتباطی بسازیم که صمیمیت بین والدین و فرزندان حفظ شود.
وی با تاکید بر اینکه تذکر والدین در اشتباهات به کودکان نباید آن‌ها را عصبی کند، گفت: باید خطاهای فرزندانمان را بپذیریم تا به سمت خطاهای بزرگ نروند و پنهان‌کاری نکنند و دروغ هم نگویند.
فریدونی بیان داشت: در برخی مواقع کودک دروغ‌گویی را از والدین می‌آموزد، چراکه می‌بیند پدر و مادر با دروغ گفتن امتیاز می‌گیرند، بنابراین از آنجایی که کودکان ۹۰ درصد به رفتار ما نگاه می‌کنند و ۱۰ درصد به گفتارمان سریعا الگوبرداری می‌کنند.
انتهای پیام/1026ج