به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی
جهانبین نیوز، قدمت پخت شيره انگور به کاشت آن میرسد، در اغلب نقاط چهارمحال و بختیاری از گذشته تاکنون از انگور شيره میگرفتند و اين روزها بیشتر زنان و دختران با اصلات بختياری، فارس و ترک استان مشغول چیدن، آب گرفتن و طبخ عصارهای شیرین و دلربا به نام شیره هستند.
انگور میوهای از بهشت نعمتی است که ماندگاریش یکی دو ما بیشتر نیست، اما شیره، شهدی شیرین و دلچسب است که میتواند سالیان سال کنار سفره خانوادههای ایرانی بماند و علاوهبراینکه کاممان را شیرین کند، خواص درمانکننده بسیاری نیز برایمان داشته باشد.
شيرهپزی در شهرها و روستاهای چهارمحال و بختیاری، بعد از برداشت انگور و معمولا در پايان شهريورماه انجام میشود و باغداران به این محصول بهعنوان کالایی برای فروش نیز مینگرند و درآمد خوبی از قبل آن عایدشان میشود.
اصولا انگور کشمشی بهترین گزینه برای طبخ شیره است، چراکه آبدارتر بوده و شیره مرغوبتری تحویل میدهد.
در ابتدا برای داشتن یک شیره باید انگورهای کشمشی از باغ چيده شود و پس از جمعآوری آنها در سبدهای مخصوص حمل انگور، از باغ به خانه بیاورند.
حالا انگورهای شسته شده را در حوض مخصوص ريخته و فردی که چکمههای بلندی به پا دارد وارد حوض شده و اصطلاحا لگدکوب کردن انگورها را آغاز میکند و این کار تا جایی پیش میرود تا کاملا آب انگورها گرفته شود.
نوبت شیرین کردن آب انگور مورد استفاده برای طبخ شیره که میرسد هر زن یک روش گلجوش دارد، این روش به پاک و حلال شدن شیره نیز کمک شایانی میکند، به این ترتیب که آب انگور گرم شده را در ظرفهای پلاستيکی یا قابلمههای روحی و مسی ریخته و به آن مقداری خاک رس که نوعی خاک مخصوص است اضافه میکنند و تا صبح فردا به آب انگور دست نمیزنند.
صبح روز بعد آب انگور زلال شده را در ديگهای مخصوص شيرهپزی ريخته و آن را روی کوره یا اجاق گاز میگذارند تا کاملاً بجوشد و درحين جوشيدن آن را هم میزنند تا نسوزد و شيرهخوشرنگ شود.
پس از اينکه شيره به غلظت مورد نظر رسید و کاملاً خوشرنگ شد، میگذارند تا سرد شود و برای درست کردن شربت و انواع شيرينیهای خانگی، همراه با صبحانه و... از آن استفاده میشود.
انتهاي خبر/۱۰۲۶ج