خوانش حسینی در شب عاشورا، فراخوانی بود به بازتعریف ملی‌گرایی در چارچوب گفتمان مقاومت؛ ملی‌گرایی‌ای که نه از ملیت صرف، بلکه از ایمان، غیرت و خون شهدا الهام می‌گیرد.

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی«جهانبین نیوز»، مرضیه عالی‌پور فعال رسانه‌ای در چهارمحال و بختیاری در یادداشتی نوشت: در شب عاشورا، با درخواست رهبر معظم انقلاب برای خواندن نوحه «ای ایران ایران...» موجی از معنویت، همدلی و هویت‌خواهی فضای هیئات را فراگرفت. این نوای آشنا، نه‌تنها خاطره‌ای جمعی را زنده کرد، بلکه به تعبیر تحلیل‌گران، ضربه‌ای کاری بر پروژه دشمن در ایجاد شکاف میان امت و ملت وارد ساخت.

نوحه‌خوانی در این شبِ پرفروغ، نمادی از بازگشت به ریشه‌های اصیل انقلاب اسلامی بود؛ جایی که آیین‌های مذهبی، بستر شکل‌گیری وحدت اجتماعی بودند. «ای ایران ایران...» با آهنگ‌سازی حماسی و بیان حسینی، شعله غیرت را در دل جوانان برافروخت.

 دشمن در سال‌های اخیر تلاش داشته است با ابزار رسانه و تحریف مفاهیم، دوگانگی‌هایی میان امت اسلامی و هویت ملی ایرانیان ایجاد کند. اما مجالس عزاداری حسینی همواره سنگرهایی بوده‌اند که این توطئه‌ها را در نطفه خنثی کرده‌اند.

 خوانش حسینی در شب عاشورا، فراخوانی بود به بازتعریف ملی‌گرایی در چارچوب گفتمان مقاومت؛ ملی‌گرایی‌ای که نه از ملیت صرف، بلکه از ایمان، غیرت و خون شهدا الهام می‌گیرد. این نگاه، نقطه اتصال امت و ملت در بستر تمدن نوین اسلامی است.

رهبر انقلاب با آن درخواست نمادین، نشان دادند که هنر آئینی وقتی در خدمت پیام عاشورا و ارزش‌های انقلاب اسلامی قرار گیرد، می‌تواند ابزار قدرتمندی برای نجات فرهنگ باشد. هنر حسینی، زبان مشترک نسل‌هاست.

 مراسم اربعین نیز در امتداد همین مسیر، با حضور میلیونی مردم از اقشار مختلف، نمایش باشکوهی از وحدت ملی و مذهبی رقم می‌زند. زائران ایرانی با پرچم‌ها، نمادها و شعارهای ملی خود، هویت ملی را در دل امت اسلامی احیا می‌کنند.

در برابر دوقطبی‌سازی‌هایی همچون مذهبی، ملی، یا انقلابی، مدنی، آیین‌های حسینی و اربعینی راهکار عملی وحدت‌اند. آنان نشان می‌دهند که هویت ایرانی در پیوند با عاشورا نه‌تنها تضعیف نمی‌شود، بلکه تقویت می‌گردد.

 امروز، وظیفه روشنفکران، شاعران و فعالان فرهنگی است که با بازخوانی این خوانش‌ها و آیین‌ها، گفتمان وحدت را ترویج دهند. تبیین فلسفه اجتماعی عاشورا می‌تواند سد محکمی در برابر جنگ نرم دشمن باشد.

یکی دیگر از جنبه‌های برجسته در این خوانش و آیین‌گرایی، حضور جوانانی بود که با زبان نو و رسانه‌های جدید، پیام وحدت را به نسل خود منتقل کردند. آنها با تولید محتوا در فضای مجازی، روایتی زنده و پرشور از پیوند ملی ـ مذهبی ارائه دادند که اثربخشی آن فراتر از مرزهای جغرافیایی بود.

همچنین نقش هیئت‌ها و مداحان در تبیین این گفتمان بی‌بدیل است؛ آنان با تلفیق مفاهیم مذهبی و میهنی، بستری فراهم کردند که عشق به حسین (ع) با عشق به وطن در یک میدان مشترک طنین انداز شود. این همگرایی احساسی و معرفتی، پایه‌گذار انسجامی پایدار در بستر جامعه ایرانی است.

در نهایت، همان‌گونه که نوای «ای ایران ایران...» در شب عاشورا دشمن را شوکه کرد، خوانش‌های حسینی و اربعینی نیز بار دیگر نشان خواهند داد که ملت ایران، ملتی است برخاسته از ایمان، وفاداری و عزت، و هر پروژه‌ای برای تفرقه، محکوم به شکست است.