حمله به نوزاد بی‌دفاع، نه‌تنها جنایتی فجیع است، بلکه نشانه‌ای آشکار از شکست کامل اخلاقی و انسانی تروریسم به شمار می‌رود.

به گزارش خبرنگار حوزه سیاسی پایگاه خبری تحلیلی«جهانبین نیوز»، در عصر حاضر، تروریسم به عنوان یکی از تهدیدات اصلی امنیت بین‌المللی، همواره با هدف ایجاد رعب و بی‌ثباتی در جوامع، اقدام به اعمال خشونت‌آمیز کرده است. اما زمانی که هدف این خشونت، نوزاد بی‌دفاعی می‌شود، دیگر نمی‌توان آن را صرفاً یک اقدام تروریستی دانست، بلکه باید آن را نمادی از انحطاط اخلاقی و فروپاشی کامل منطق انسانی تلقی کرد.

نوزاد، نماد پاکی، معصومیت و آغاز زندگی است. حمله به این نماد، نه‌تنها قوانین بین‌المللی را زیر پا می‌گذارد بلکه نشان می‌دهد عاملان این اقدامات، هیچ مرز اخلاقی یا انسانی را برنمی‌تابند.

تحلیل‌های روان‌شناسی اجتماعی بیانگر آن هستند که هدف قرار دادن کودکان در خشونت‌های جمعی، باعث آسیب‌های پایدار به ساختار روانی جامعه می‌شود؛ اعتمادی که شهروندان به امنیت اجتماعی دارند، به‌شدت تضعیف می‌گردد.

از منظر حقوق بشری، کودکان و به‌ویژه نوزادان، بیشترین حقوق حمایتی را دارا هستند. نقض این حقوق در قالب حملات تروریستی، مصداق آشکار جنایت علیه بشریت است و باید با واکنش جدی نهادهای بین‌المللی مواجه شود.

چنین اقداماتی غالباً نشان‌دهنده ضعف شدید گروه‌های تروریستی در دستیابی به اهداف سیاسی یا نظامی خود هستند. زمانی که این گروه‌ها توان مقابله مؤثر ندارند، با ایجاد نمادهای وحشت‌آفرین، مانند هدف گرفتن نوزادان، سعی در جلب توجه دارند.

رسانه‌ها نقش مهمی در آشکارسازی این نوع فجایع دارند. بازنمایی هدفمند و مسئولانه این حملات، می‌تواند جامعه جهانی را در برابر این نوع خشونت‌ها بسیج کند و زمینه‌ساز اقدامات بازدارنده باشد.

از طرفی، بی‌توجهی به چنین رخدادهایی یا سکوت رسانه‌ای، موجب تکرار آن و عادی‌سازی خشونت علیه ضعیف‌ترین اقشار جامعه خواهد شد؛ موضوعی که از نظر اخلاق حرفه‌ای در روزنامه‌نگاری نیز محکوم است.

هدف این گزارش، بررسی ابعاد انسانی، امنیتی و روانی هدف قرار دادن نوزادان توسط گروه‌های تروریستی، تحلیل پیامدهای چنین اقدامات، و اثبات این گزاره است که «تروریسم وقتی به سراغ نوزاد بی‌دفاع می‌رود، یعنی شکست خورده است».


 
روان‌شناسی خشونت علیه نوزادان
 
مینا رضوی یک روان‌شناس کودک در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی«جهانبین نیوز»، با اشاره به اهمیت روان کودک در سال‌های ابتدایی زندگی، بیان کرد: نوزادان در آغاز مسیر رشد، بیش از هر گروه دیگری به محیط امن، آرامش روانی و تعامل انسانی نیاز دارند؛ هر نوع اختلال یا خشونت در این دوران می‌تواند زمینه‌ساز آسیب‌های جدی در آینده باشد.
 
وی افزود: اگرچه نوزاد ممکن است از نظر ذهنی خاطره‌ای مستقیم از حادثه نداشته باشد، اما این‌گونه رخدادها بر روان والدین، خانواده و سیستم حمایتی پیرامون کودک اثراتی عمیق و طولانی‌مدت دارند که به‌صورت غیرمستقیم رشد او را تحت‌تأثیر قرار می‌دهند.

به گفته رضوی، حضور یک نوزاد در صحنه خشونت، حتی در قالب نمادین، سبب ایجاد اضطراب‌های ثانویه در جامعه می‌شود: افراد احساس می‌کنند حتی بی‌گناه‌ترین موجودات نیز از خشونت در امان نیستند و همین تصور، احساس امنیت عمومی را فرو می‌پاشد.

وی با تاکید بر تجربه‌های روان‌شناختی کشورهای درگیر تروریسم عنوان کرد: در بسیاری از جوامع، کودکانی که در معرض خشونت‌های جمعی قرار گرفتند، بعدها دچار اختلالاتی چون اضطراب مزمن، شب‌ادراری، افسردگی و ناتوانی در شکل‌گیری روابط اجتماعی شدند.



سقوط راهبردی تروریسم

محمود کریمی، تحلیل‌گر امنیتی در گفتگو با خبرنگار گروه سیاسی پایگاه خبری تحلیلی«جهانبین نیوز»، با تاکید بر ماهیت تروریسم گفت: تروریسم ابزاری است برای اعمال فشار سیاسی و روانی بر حکومت‌ها و جوامع. اما زمانی که گروه‌های تروریستی نوزادان را هدف قرار می‌دهند، از چارچوب هدف‌گذاری عقلانی خارج شده و به سطوحی از خشونت بی‌هدف و شکست‌خورده می‌رسند.

وی افزود: چنین حملاتی نشان می‌دهد که گروه تروریستی از دستیابی به اهداف اولیه خود اعم از سیاسی، نظامی یا اجتماعی—ناکام مانده و به اقدامات نمایشی و نمادین برای جلب توجه جهانی یا ایجاد رعب داخلی روی آورده است.

کریمی، هدف قرار دادن نوزادان از منظر راهبردی اقدامی کاملاً ضعیف تلقی می‌شود: زیرا نه‌تنها کمکی به تقویت جایگاه این گروه‌ها نمی‌کند، بلکه موجب انزجار عمومی و کاهش حمایت‌های بالقوه از آن‌ها در جامعه هدف و حتی میان هوادارانشان می‌شود.
 
وی با اشاره به نمونه‌های مشابه در کشورهای درگیر تروریسم عنوان کرد: در مواردی که گروه‌های افراطی به مدارس، بیمارستان‌ها یا مراکز مربوط به کودکان حمله کرده‌اند، موج محکومیت بین‌المللی ایجاد شده و آن گروه‌ها منزوی‌تر شده‌اند.
 
کریمی گفت: تکرار این نوع خشونت‌ها همچنین فرصت را برای دولت‌ها و ائتلاف‌های امنیتی فراهم می‌کند تا مشروعیت بیشتری در اقدام علیه تروریسم کسب کنند. به‌عبارتی، تروریسم با هدف گرفتن نوزادان، زمینه‌ای برای اتحاد دولت‌ها علیه خود فراهم می‌کند.
 
وی افزود: از منظر اطلاعاتی، هدف قرار دادن نوزادان معمولاً با کاهش حمایت لجستیکی، مالی و عملیاتی گروه‌ها همراه است. حتی حامیان منطقه‌ای یا بین‌المللی نیز پس از چنین اقدامات، دچار تردید در ادامه پشتیبانی می‌شوند.
 
کریمی همچنین تاکید کرد: پیامد بلندمدت این اقدامات، افزایش نفرت عمومی از ایدئولوژی تروریستی است؛ گروه‌هایی که چنین اهدافی را انتخاب می‌کنند، نه‌تنها از نظر اخلاقی محکوم‌اند بلکه از نظر عملی نیز در سراشیبی فروپاشی قرار می‌گیرند. زمانی که تروریسم به نوزاد بی‌دفاع حمله می‌کند، درواقع نشان می‌دهد که دیگر هیچ استدلالی برای بقای خود ندارد. این، نقطه‌ای است که تروریسم از یک تهدید واقعی به یک واکنش شکست‌خورده و بی‌اثر تنزل می‌یابد.
 
وی درباره آثار روانی چنین حملاتی بر والدین گفت: از دست دادن یک نوزاد به‌دلیل خشونت تروریستی نه‌تنها اندوهی شدید ایجاد می‌کند، بلکه به‌شدت به هویت والدینی فرد آسیب می‌زند و نوعی احساس گناه و بی‌پناهی پدید می‌آورد. این نوع خشونت نشان‌دهنده بی‌منطقی محض در رفتار تروریستی است؛ چرا که نوزاد نه از نظر سیاسی، نه نظامی، و نه حتی در سطح نمادین، تهدیدی محسوب نمی‌شود. هدف گرفتن او فقط برای ایجاد رعب حداکثری و درواقع نشان از ضعف شدید عاملان دارد.

کریمی  همچنین بر اهمیت بازسازی روانی خانواده‌ها تأکید کرد و افزود: ارائه حمایت روان‌شناختی، گفت‌وگوهای گروهی، و گسترش شبکه‌های اجتماعی همدل، راهکارهایی هستند که می‌توانند به بازسازی نسبی سلامت روان خانواده‌های قربانی کمک کنند.
 
وی  خاطرنشان کرد: جامعه باید به گونه‌ای واکنش نشان دهد که چنین اقدامات از نظر اخلاقی و اجتماعی محکوم شود؛ آموزش همگانی، اطلاع‌رسانی مسئولانه رسانه‌ها، و تقویت نهادهای مدنی می‌توانند در پیشگیری از تکرار این نوع فجایع موثر باشند.


 
اخلاق در برابر ترور

حجت‌الاسلام سید علی موسوی، پژوهشگر اندیشه سیاسی اسلامی در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی«جهانبین نیوز»، با اشاره به جایگاه نوزاد در سنت اسلامی گفت: کودک در آموزه‌های دینی، امانت الهی و نماد رحمت پروردگار در زمین است. تعرض به نوزاد بی‌گناه، جنایتی است که نه‌تنها عقل، بلکه شرع نیز آن را محکوم می‌داند.

وی افزود: تروریسمی که نوزاد را هدف قرار می‌دهد، از دایره انسانیت خارج شده است؛ چنین رفتاری نه بر پایه خشم مقدس است، نه جهاد مشروع، بلکه نمود بارز فساد فی‌الارض و تجاوز به حدود الهی است.
 
موسوی بیان داشت: سکوت علما و متفکران در برابر این نوع خشونت‌ها، موجب گمراهی افکار عمومی خواهد شد: ما موظفیم حقیقت را بازگو کنیم تا مردم بدانند این گروه‌های تروریستی هیچ نسبتی با دین، عقلانیت و اخلاق ندارند.
 
وی با اشاره به تاریخ اسلام گفت: حتی در جنگ‌های صدر اسلام، سفارش به رعایت حال کودکان، زنان، سالخوردگان و بیماران داده شده است. تروریسم امروز، با نقض این اصول، خود را در برابر تمام ارزش‌های انسانی قرار داده است.حمله به نوزاد، نه‌تنها از منظر اخلاقی و شرعی مردود است، بلکه نشانه‌ای از فروپاشی تفکر استراتژیک این گروه‌ها نیز هست؛ وقتی عقل از عمل جدا شود، خشونت به بی‌هدف‌ترین شکل ممکن ظاهر می‌شود.
 
وی افزود: در قرآن کریم، جان انسان بی‌گناه برابر با جان همه بشریت دانسته شده است؛ پس گرفتن جان نوزاد، به‌مثابه ارتکاب بزرگ‌ترین ظلم ممکن در نظام ارزشی الهی است.
 
به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحیلی«جهانبین نیوز»، مرور  گفتگو‌ها  و تحلیل‌های ارائه‌شده در این گزارش به‌روشنی نشان می‌دهد که حمله تروریستی علیه نوزادان نه‌تنها اقدامی شنیع و غیرانسانی است، بلکه از منظر علمی، اجتماعی و امنیتی نیز مصداق شکست مطلق تروریسم است.
 
نوزاد، نماد زندگی و امید به آینده است. هرگونه هدف‌گیری این نماد به‌وسیله خشونت سازمان‌یافته، نشانگر انحطاط کامل اخلاقی عاملان و بحران شدید مشروعیت آن‌ها در نزد افکار عمومی است. این‌گونه اقدامات علاوه بر ایجاد آثار روانی مخرب بر خانواده‌ها، جامعه را در معرض فروپاشی اعتماد و احساس امنیت قرار می‌دهد؛ شرایطی که در نهایت به افزایش اضطراب جمعی و گسترش فضای یأس و بی‌اعتمادی خواهد انجامید.

همان‌طور که متخصصان روان‌شناسی اشاره کردند، حتی نوزادانی که از حادثه جان سالم به در می‌برند، از طریق انتقال روانی ناراحتی والدین و خانواده، دچار آسیب‌های عمیق می‌شوند؛ تروریسم با چنین خشونتی، نسل‌های آینده را نیز هدف قرار می‌دهد.

از منظر راهبردی، اقدام علیه نوزادان نه‌تنها هیچ دستاوردی برای گروه‌های تروریستی ندارد، بلکه موجب انزجار جهانی، از دست رفتن حمایت‌های احتمالی، و افزایش فشار نهادهای امنیتی داخلی و بین‌المللی علیه آن‌ها خواهد شد.

رسانه‌ها در این میان مسئولیت بزرگی دارند. انعکاس مسئولانه، دقیق و پیگیر این فجایع، می‌تواند موجی از آگاهی، همدلی و مطالبه‌گری را در جامعه شکل دهد که در نهایت به تضعیف بسترهای شکل‌گیری تروریسم منجر خواهد شد. تروریسم در مواجهه با نوزادان نه‌تنها چهره واقعی خود را برملا می‌کند، بلکه نشان می‌دهد که دیگر هیچ منطق سیاسی یا ایدئولوژیک پشت رفتارهای آن نیست؛ فقط خشونت کور، بی‌هدف و ناشی از استیصال باقی مانده است.

از همین‌رو، می‌توان با قاطعیت گفت: تروریسم وقتی به سراغ نوزاد بی‌دفاع می‌رود، یعنی شکست خورده است. نه‌تنها شکست راهبردی، بلکه سقوط کامل در دنیای اخلاق، انسانیت و وجدان عمومی. وظیفه‌ی ماست که این شکست را فریاد بزنیم، تا زندگی از دل درد، دوباره معنا بیابد.

انتهای خبر/1020ج