هدفم را معین کردم و مى‌دانم به کجا مى‌روم، همیشه دنبال یک فرصت مى‌گشتم تا بتوانم انجام‌وظیفه کنم و این بهترین فرصت است براى من. ان‌شاءالله خداوند از من راضى باشد و مرا به درگاه خود بخواند.

به گزارش «جهانبین نیوز»، شهید شهریار اسکندری بروجنی، دوم فروردین ۱۳۴۳، در شهرستان بروجن به دنیا آمد. پدرش رضا، در کارخانه ذوب‌آهن کار می‌کرد. دانش‌آموز دوم متوسطه در رشته اتومکانیک بود. از سوی بسیج در جبهه حضور یافت. چهارم فروردین ۱۳۶۱، در عین خوش توسط نیرو‌های عراقی براثر اصابت ترکش خمپاره به سر، شهید شد. مزار او در روضه الشهدای زادگاهش قرار دارد. وی در وصیت‌نامه خود می‌نگارد:
 
وصیت‌نامه شهید شهریار اسکندری بروجنی

بسم‌الله الرحمن الرحيم

باسلام به امام زمان و نایب برحقش امام خمینى و سلام بر ملت شهیدپرور و درود بر پدران و مادران شهیدپرور.

من از خداى تبارک‌وتعالی طلب آمرزش مى‌خواهم و همچنین از پدرومادر عزیزم که سال‌ها براى من زحمت کشیدند، طلب بخشش مى‌خواهم؛ امیدوارم از من هیچ ناراحتى نداشته باشید.

از تمام فامیل و دوستان طلب بخشش مى‌کنم. من هدفم را معین کردم و مى‌دانم به کجا مى‌روم. همیشه دنبال یک فرصت مى‌گشتم تا بتوانم انجام‌وظیفه کنم و این بهترین فرصت است براى من.

ان‌شاءالله خداوند از من راضى باشد و مرا به درگاه خود بخواند. من دیگر سخنى براى نوشتن ندارم.

فقط از پدرومادر و بستگانم می‌خواهم که راه شهیدان را ادامه دهند. اگر چنانچه راه آنان را ادامه ندهند در پیشگاه خداوند مورد سؤال قرار خواهند گرفت.

ان‌شاءالله که بتوانید از پیام‌هاى امام درس بگیرید و سخنان او را گوش فرا دهید. من به امام پیام مى‌دهم که‌ای امام، اى رهبر عالی‌قدر، اى که ذهن و فکرت فقط خداست. به کلام تو لبیک مى‌گویم و راه تو را ادامه می‌دهم.

ان‌شاءالله خداوند ما را مورد رحمت خود قرار دهد و این جمله، آخرین جمله باشد.

والسلام

شهریار اسکندرى بروجنی


انتهای پیام/1030ج