از پسرانم می‌خواهم که اسلحه افتاده مرا بردارند و امام را تنها نگذارند.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «جهانبین نیوز»، شهید شهریار فرجزاده در وصیت‌نامه خود می‌نویسد:

بسم‌الله الرحمن الرحیم
 
ولا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتاً بل احیاء عندربهم یرزقون
 
مپندارید کسانی که درراه خدا کشته شدند مردگان‌اند بلکه زنده‌اند، در نزد خداوند روزی می‌خوردید، خداوند تو را شکر می‌کنم که به من لیاقت و توفیق دادی که درراه تو و برای رضای تو به جبهه بروم و درراه تو شهید شوم. این‌جانب شهریار فرج زاده وصیت می‌کنم از مادر عزیزم خواهش می‌کنم که مرا حلال کند و از همسر و فرزندانم حلالیت می‌طلبم از کلیه خواهرانم و خواهرزادگانم و کلیه خانواده‌هایی که مرا می‌شناسند حلالیت می‌طلبم. همچنین سرپرست بچه‌هایم را به همسرم و فرزندم حمید می‌سپارم و از آن‌ها می‌خواهم که هر چه محبت به من دارند به مادرم بگذارند و از آن‌ها می‌خواهم که گریه نکنند که در روز قیامت عذاب کشیدن سخت است.
 
«من غم مهر حسین با شیر از پستان مادر گرفتم
 
 روز اول کآمدم دستور تا آخر گرفتم
 
بر مشام جان زدم یک قطره از عطر حسین
 
 نسبت از عطر گلاب نافة عنبر گرفتم
 
و از پسرانم می‌خواهم که اسلحه افتاده مرا بردارند و امام را تنها نگذارند. دیگر عرض ندارم، خدا نگهدار شما، به امید پیروزی رزمندگان اسلام.


انتهای پیام/1030ج