مسئول بسيج اساتيد استان چهارمحال وبختياري گفت: بسیاری از افراد در جامعه با بهانه های مختلف از امر به معروف ونهی از منکر طفره می روند.
۰
تاریخ انتشارشنبه ۲۵ دی ۱۳۹۵ - ۱۲:۱۰
کد مطلب : ۳۲۶۸۱
مسئول بسيج اساتيد استان چهارمحال وبختياري:
چرا امر به معروف ونهي از منکر نمی کنیم
به گزارش جهانبین نیوز، احمدرضا بسيج در گفتگو با خبرنگاراساتيد برتر در رابطه با ضرورت امر به معروف و نهي از منکر گفت: در اصطلاح معروف به چيزي گفته مي شود که حسنش از نظر شارع و يا عقل محرز و شناخته شده است چنانکه راغب مي گويد: «والمعروف اسم لکل فعل يعرف بالعقل او الشرع حسنه والمنکر ما ينکر بهما» معروف در اصطلاح اسم است براي هرکاري که حسنش به وسيله عقل و يا شرع شناخته شده و منکر چيزي است که به وسيله آنها مورد انکار قرار گرفته و ناشناخته مانده است بنابراين امر به معروف و نهي از منکر شامل فعل واجب و حرام و مستحب و مکروه است( نه مباح متساوي الطرفين) که در صورت اول امر و نهي واجب و در دو صورت دوم مستحب و مکروه است.
وي منکر را همانند ميکروبی دانست که اگر مهار نشود وارد بافت جامعه مي شود و به جامعه آسيب مي رساند، جامعه اي هم که در آن منکر نهي نمي شود همانند بدن آلوده و فاقد سامانه ايمني مي باشد
از سوي ديگر معروف را مانند آب دانستند که براي ادامه حيات جامعه ضروري است، جامعه اي که در آن امر به معروف نمي شود مانند بدن فاقد شبکه عصبي است و لذا از تشنگي خواهد مُرد.
بسيج افزود جامعه همانند يک موجود زنده است، اگر گلبول هاي مقابله با ميکروب يا سلول هاي هشدار دهنده ي نيازهاي ضروري در جامعه وجود نداشته باشد جامعه به نابودي کشيده مي شود.
وي در رابطه با چرايي پرداخته نشدن به فريضه امر به معروف و نهي از منکر گفت: اغلب واجبات الهي معارضي ندارند و عمل به آنها را حت تر است، نماز، روزه، خمس، زکات، حج و … به خود فرد مربوط است و طرف مقابلي ندارند؛ اما در واجباتي مانند امر به معروف و نهي از منکر و جهاد که طرف مقابل وجود دارد کار قدري سخت تر است؛ لذا بسياري از مسلمانان براي انجام ندادن اين واجبات به دنبال بهانه هستند و سعي مي کنند عذري براي خود بتراشند.
در قرآن آيات متعددي در مورد طفره روندگان از جهاد آمده است، امر به معروف و نهي از منکر نيز چنين است و علت اصلي مهجور بودن اين فريضه مهم الهي همين است. براي رواج فريضه امر به معروف و نهي از منکر و خارج کردن اين واجبات از انزوا لازم است علل اين مهجوريت را بشناسيم و بهانه هاي ترک آن را بدانيم.
بسيج در ارتباط با اين که بعضي وقت ها ممکن است بگوئيم گناه يا ترک معروف ديگران، به خودشان مربوط است، بمن چه مربوط يا کسي که مورد امر و نهي قرار مي گيرد بگويد به تو چه مربوط گفتند : جواب چنين سوالاتي را پيامبر اين گونه داده است که گروهي از مردم در يک کشتي سوار شدند و کشتي سينه دريا را مي شکافت و مي رفت هر يک از مسافران در جايگاه مخصوص خود نشسته بودند يکي از مسافران به عذر اينکه اينجا که نشسته ام جايگاه خودم است و تنها به خودم تعلق دارد با وسيله اي که در اختيار داشت به سوراخ کردن همان نقطه پرداخت. اگر ساير مسافران همانجا دست او را گرفته و مانع مي شدند، غرق نمي شدند و مانع غرق شدن آن بيچاره نيز مي شدند.
انتهاي پيام/1022ج
وي منکر را همانند ميکروبی دانست که اگر مهار نشود وارد بافت جامعه مي شود و به جامعه آسيب مي رساند، جامعه اي هم که در آن منکر نهي نمي شود همانند بدن آلوده و فاقد سامانه ايمني مي باشد
از سوي ديگر معروف را مانند آب دانستند که براي ادامه حيات جامعه ضروري است، جامعه اي که در آن امر به معروف نمي شود مانند بدن فاقد شبکه عصبي است و لذا از تشنگي خواهد مُرد.
بسيج افزود جامعه همانند يک موجود زنده است، اگر گلبول هاي مقابله با ميکروب يا سلول هاي هشدار دهنده ي نيازهاي ضروري در جامعه وجود نداشته باشد جامعه به نابودي کشيده مي شود.
وي در رابطه با چرايي پرداخته نشدن به فريضه امر به معروف و نهي از منکر گفت: اغلب واجبات الهي معارضي ندارند و عمل به آنها را حت تر است، نماز، روزه، خمس، زکات، حج و … به خود فرد مربوط است و طرف مقابلي ندارند؛ اما در واجباتي مانند امر به معروف و نهي از منکر و جهاد که طرف مقابل وجود دارد کار قدري سخت تر است؛ لذا بسياري از مسلمانان براي انجام ندادن اين واجبات به دنبال بهانه هستند و سعي مي کنند عذري براي خود بتراشند.
در قرآن آيات متعددي در مورد طفره روندگان از جهاد آمده است، امر به معروف و نهي از منکر نيز چنين است و علت اصلي مهجور بودن اين فريضه مهم الهي همين است. براي رواج فريضه امر به معروف و نهي از منکر و خارج کردن اين واجبات از انزوا لازم است علل اين مهجوريت را بشناسيم و بهانه هاي ترک آن را بدانيم.
بسيج در ارتباط با اين که بعضي وقت ها ممکن است بگوئيم گناه يا ترک معروف ديگران، به خودشان مربوط است، بمن چه مربوط يا کسي که مورد امر و نهي قرار مي گيرد بگويد به تو چه مربوط گفتند : جواب چنين سوالاتي را پيامبر اين گونه داده است که گروهي از مردم در يک کشتي سوار شدند و کشتي سينه دريا را مي شکافت و مي رفت هر يک از مسافران در جايگاه مخصوص خود نشسته بودند يکي از مسافران به عذر اينکه اينجا که نشسته ام جايگاه خودم است و تنها به خودم تعلق دارد با وسيله اي که در اختيار داشت به سوراخ کردن همان نقطه پرداخت. اگر ساير مسافران همانجا دست او را گرفته و مانع مي شدند، غرق نمي شدند و مانع غرق شدن آن بيچاره نيز مي شدند.
انتهاي پيام/1022ج