پس از بی‌نتیجه بودن دور اول رأی‌گیری پارلمان عراق برای انتخاب رئیس‌جمهور، در دور دوم حنان الفتلاوی از رقابت برای به دست آوردن کرسی ریاست جمهوری، کناره‌گیری کرد و فؤاد معصوم رئیس‌جمهور عراق شد.
۰
پس از پایان رأی‌گیری و شمارش آرا در دور اول، رقابت به «فواد معصوم» و «حنان الفتلاوی» عضو «دولت قانون» محدود شد. در دور نخست رأی‌گیری، فؤاد معصوم ۱۷۵ رای از ۲۷۵ رأی را کسب کرد اما این مقدار هنوز برای پیروزی در این انتخابات کافی نبود.
سرانجام در دور دوم رأی‌گیری حنان الفتلاوی به درخواست «ائتلاف ملی» از رقابت انصراف داد و فؤاد معصوم عملا رئیس جمهور شد اما در اینجا نیز اعتراضاتی به رأی فؤاد معصوم مطرح شد که سرانجام در دور نهایی رأی‌گیری، حسین الموسوی با فؤاد معصوم رقابت کرد.
پس از برگزاری دور نهایی رأی‌گیری، سلیم الجبوری رئیس پارلمان عراق سرانجام اعلام کرد که فؤاد معصوم ۲۱۱ رأی و رقیب نهایی او حسین الموسوی ۱۷ رأی کسب کرد و بدین ترتیب معصوم رئیس جمهوری عراق لقب گرفت.
ائتلاف ملی به موازات انصراف فائق الشیخ علی و فتلاوی در دور دوم از نامزدی، از فؤاد معصوم خواست تا در خصوص مسائل جاری عراق و وحدت این کشور و مسائل مربوط به کرکوک و نفت این کشور موضعی روشن اتخاذ کند.
در ادامه رئیس پارلمان عراق اعلام کرد که جلسه بعدی پارلمان در ۵ آگوست برگزار خواهد شد.
فؤاد معصوم سال ۱۹۳۸ در شهر کویه دیده به جهان گشود. خانواده او از روستای خبانین هستند که یکی از توابع منطقه هورامان به شمار می‌رود. خانواده او و خانواده «مام جلال» رئیس جمهور سابق، از بزرگترین خانواده‌های مذهبی در کویه هستند.
وی تعلیمات ابتدایی را در مدارس دینی کردستان گذراند، تا اینکه به سن ۱۸ سالگی رسید. سپس سال ۱۹۵۸ رهسپار قاهره شد تا تحصیلات عالیه خود را در دانشگاه الازهر ادامه دهد. وی توانست سال ۱۹۷۵ مدرک دکترای فلسفه اسلامی را با رساله ای تحت عنوان «فلسفه و اهداف اخوان الصفا» از دانشگاه الازهر اخذ کند.
وی پس از سفر به سوریه و دیدار با «خالد بکداش» کمیساریای حزب کمونیسم سوریه به این حزب پیوست، ولی در پی مواضع بکداش در قبال اکراد، از این حزب کناره گیری کرد و سال ۱۹۶۴ به حزب دموکرات کردستان پیوست.
معصوم سال ۱۹۶۸ به عنوان مدرس در دانشکده ادبیات دانشگاه بصره و استاد میهمان دانشکده حقوق این دانشگاه و نماینده حزب دموکرات کردستان در بصره مشغول به فعالیت شد.
وی سال ۱۹۷۳ به عنوان نماینده انقلاب کردستان در قاهره تعیین شد و تا سال ۱۹۷۵ در آنجا باقی ماند.
سمتهایی که وی عهده دار آنها بوده عبارتند از:
- سال ۱۹۷۶: یکی از بنیانگذاران اتحادیه میهنی کردستان
- سال ۱۹۹۲: ریاست کابینه اول منطقه کردستان
- عضو دفتر سیاسی اتحادیه میهنی کردستان از زمان تاسیس این حزب در سال ۱۹۷۶
- انتقال به بغداد در سال ۲۰۰۳ پس از سقوط رژیم صدام، به عنوان یک عضو هیئت نمایندگی اقلیم کردستان در بغداد
- سال ۲۰۰۴: نخستین رئیس موقت مجلس پس از سقوط رژیم صدام
- سال ۲۰۰۵ عضو عضو مجلس
- ریاست اتحادیه میهنی کردستان در دو مرحله پارلمانی در سالهای ۲۰۰۵-۲۰۱۰