کارشناس مسائل خاورمیانه در اندیشکده چتم هاوس معتقد است که حمایت دولت‌های اروپایی از اسرائیل، بر خلاف خواست گسترده مردم این کشورها برای حمایت از مردم فلسطین، تهدیدی جدی را متوجه این کشورها خواهد کرد.
۰
تاریخ انتشاريکشنبه ۵ مرداد ۱۳۹۳ - ۰۹:۲۵
کد مطلب : ۱۶۵۳۰
حمایت دولت‌های اروپایی از اسرائیل برخلاف خواست مردم اروپا
به گزارش جهان بین به نقل از اندیشکده چتم هاوس، تظاهرات‌های گسترده مردم در خیابان‌های کشورهای اروپایی در دفاع از مردم غزه روز به روز افزایش می‌یابد و به زعم کارشناس خاورمیانه این اندیشکده اگر رهبران اروپایی به این درخواست مردمی پاسخ ندهند، بدون شک تهدیدی امنیتی متوجه ایشان خواهد شد.
پس از گذشت دو هفته از آغاز حمله اسرائیل به نوار غزه، حمایت اروپایی‌ها از اسرائیل در مقایسه با تظاهرات‌های خیابانی در حمایت از مردم فلسطین، به میزان قابل توجهی کمتر است. خشم اروپایی‌ها از حمله اسرائیل به نوار غزه صرفاً محدود به مردم مسلمان اروپا نمی‌شود: تظاهرات کنندگان ترکیبی از فعالان صلح‌طلب و حقوق بشری است که دین و گرایش‌های مذهبی متفاوتی دارند. شدت فعالیت‌ها و گرایش‌های ضد صهیونیستی نیز در اروپا افزایش یافته است و در برخی موارد شکل افراطی به خود گرفته و منجر به حمله به کنیسه‌ها و کسب و کار یهودیان در پاریس شده و در برلین هم شاهد بنر‌ها و پلاکاردهای ضد صهیونیستی هستیم.
اگر اعتراضات صلح‌طلبان بر سیاست گذاری اروپا به همان اندازه که در منازعات پیشین حماس و اسرائیل در سال ۲۰۰۹ و ۲۰۱۲ بی‌اثر بود، فاقد اثر و نتیجه باشد، اوضاع خوبی را نمی‌توان انتظار داشت: گسترش یافتن این مباحث می‌تواند منجر به شدت گرفتن اقدامات خشونت‌آمیز در قلب اروپا شود.
بر خلاف پیشینه‌ای که در مورد خشونت‌ها در سوریه و عراق وجود دارد، فعالان عرصه حمایت از فلسطین را دیگر نمی‌توان از این تصویر دور کرد که جان مردم عرب و مسلمان در نگاه رهبران آمریکایی و اروپایی، بی‌ارزش است.
در حالی که در سال ۲۰۱۰ دیوید کامرون، نخست وزیر انگلستان، غزه را به «زندان» بزرگی تشبیه کرد که در آن شرایط زندگی به واسطه حصر اسرائیل غیر قابل تحمل شده است، در سال ۲۰۱۴ وی موضع خود را تغییر داده و همانند بسیاری از رهبران اروپایی حق اسرائیل برای دفاع از خود را به رسمیت شناخت و اعلان کرد که اسرائیل باید در برابر موشک‌های حماس که اکنون برد بیشتری پیدا کرده‌اند، از خود دفاع کند.
همچون گذشته صرفاً از اسرائیلی‌ها خواسته می‌شود تا از ایجاد تلفات غیرنظامی خودداری کنند و حماس هم به خاطر عدم توافق با آتش‌بس محکوم می‌شود، اما همچنان عدم مداخله مستقیم مقامات ارشد اروپایی در این ماجرا و ایجاد تغییری جدی در سیاست گذاری‌ها، ملموس است.
وجه تناقض در اینجا آن است که بسیاری از رهبران اروپایی، از جمله خود دیوید کامرون، در قبال مسئله غزه به نحوی واکنش نشان می‌دهد که گویا تحت فرمان آمریکایی‌ها هستند و به هیچ وجه از محدودیت‌های سیاسی داخلی خود اثر نمی‌پذیرند. افکار عمومی آمریکا هرگز تا به این حد در نتیجه گرفتاری مردم فلسطین به تهییج درنیامده بود و دولت‌های آمریکایی، بالاتر از همه کاخ سفید و وزارت خارجه، به هیچ وجه از اسرائیل انتقاد نکرده یا تحریمی را علیه آن وضع نمی‌کنند.
در اروپا، بالا رفتن قابل توجه شمار تلفات غیر نظامی در سوریه، عراق و اکنون غزه، مجموعه‌ای از واکنش‌ها را به همراه داشته است که بالاتر از همه آنها گروه‌های ضد صهیونیستی راست‌گرا و شبکه‌های جذب نیروی جهادی قرار می‌گیرند که آماده‌اند تا از این فاصله و اختلال در رهبری کلان کشورهای اروپایی استفاده کنند.
سیاست‌های جمعی اتحادیه اروپا در قبال جهان عرب و اسرائیل در سیاستی که «سیاست همسایگان اروپا» نام گرفته، توصیف شده است: «توسعه ارزش‌های اروپایی دموکراسی، گفتمان و حاکمیت قانون به همراه ایجاد شرایطی برای ساخت حکومتی مطلوب، رشد اقتصادی، تجاری و کسب و کار فراگیر در حیات خلوت اروپا.» غزه مدت‌ها آنتی‌تز همه این موارد بود، به رغم تلاش‌های پیشین اروپا برای متقاعد کردن اسرائیل برای برداشتن فشاری که زندگی را بر جمعیت ۱.۸ میلیون نفری غزه از سال ۲۰۰۷ سخت‌تر کرده است.
به هر حال نوعی آتش‌بس در نهایت ایجاد می‌شود، اما اکنون منافع امنیتی خود اروپا در خطر است و اروپایی‌ها به خاطر خودشان هم که شده باید از برداشته شدن حصر غزه اطمینان حاصل کنند. شناسایی تونل‌های جدیدی که از غزه به اسرائیل کشیده شده‌اند به این معناست که از این به بعد به نفع اسرائیل هم نیست که غزه در حصر باقی بماند و بر اقتصادی نهانی تکیه بزند. اسرائیل با این کار باعث می‌شود تا حماس ذخایر موشکی دوربرد خود را برای منازعات بعدی انباشته‌تر کند.
حل کردن منازعه گسترده‌تر اسرائیل ـ فلسطین ممکن است خارج از توان دیپلماتیک اروپا باشد. اما مشکل فلسطینی‌ها در غزه نیازمند آن است که اتحادیه اروپا هر چه سریع‌تر به بازگشایی اقتصاد غزه و ارتباط آن با جهان خارج کمک کند. حجم قابل توجهی از روابط تجاری اسرائیل به اروپا بستگی دارد و اکنون نیازمند کمک اتحادیه اروپا برای جلوگیری از بازسازی تونل‌ها است و در نتیجه باید رویکردی بشردوستانه نسبت به برداشتن حصر مردم غزه اتخاذ کند.
با تأیید و همراهی صریح اروپا و آمریکا، اسرائیل توافقنامه‌های آتش‌بس پیشین را که اجازه رفت و آمد کالا و افراد را به داخل و خارج غزه می‌داد، منکر می‌شود. رهبران اروپایی هم از توسعه و دفاع از ارزش‌های اعلانی اتحادیه اروپا طفره می‌روند، به رغم آنکه همچنان به کارمندان حکومت خودمخار فلسطینی محصور در غزه حقوق ماهیانه پرداخت می‌کنند و آن را مشارکت در ایجاد صلح می‌نامند.
اکنون که دروغ ایجاد صلح برملا شده است، شاید این خود شهروندان اروپایی باشند که به حکومت‌های خود یاد‌آور شوند که بهای غفلت کردن از حق زندگی و حقوق بشر مردم فلسطین چقدر سنگین است و در نتیجه فاصله جغرافیایی تهدیدات امنیتی را کمتر و کمتر کنند.
منبع: تسنیم
پس از گذشت دو هفته از آغاز حمله اسرائیل به نوار غزه، حمایت اروپایی‌ها از اسرائیل در مقایسه با تظاهرات‌های خیابانی در حمایت از مردم فلسطین، به میزان قابل توجهی کمتر است. خشم اروپایی‌ها از حمله اسرائیل به نوار غزه صرفاً محدود به مردم مسلمان اروپا نمی‌شود: تظاهرات کنندگان ترکیبی از فعالان صلح‌طلب و حقوق بشری است که دین و گرایش‌های مذهبی متفاوتی دارند. شدت فعالیت‌ها و گرایش‌های ضد صهیونیستی نیز در اروپا افزایش یافته است و در برخی موارد شکل افراطی به خود گرفته و منجر به حمله به کنیسه‌ها و کسب و کار یهودیان در پاریس شده و در برلین هم شاهد بنر‌ها و پلاکاردهای ضد صهیونیستی هستیم.
اگر اعتراضات صلح‌طلبان بر سیاست گذاری اروپا به همان اندازه که در منازعات پیشین حماس و اسرائیل در سال ۲۰۰۹ و ۲۰۱۲ بی‌اثر بود، فاقد اثر و نتیجه باشد، اوضاع خوبی را نمی‌توان انتظار داشت: گسترش یافتن این مباحث می‌تواند منجر به شدت گرفتن اقدامات خشونت‌آمیز در قلب اروپا شود.
بر خلاف پیشینه‌ای که در مورد خشونت‌ها در سوریه و عراق وجود دارد، فعالان عرصه حمایت از فلسطین را دیگر نمی‌توان از این تصویر دور کرد که جان مردم عرب و مسلمان در نگاه رهبران آمریکایی و اروپایی، بی‌ارزش است.
در حالی که در سال ۲۰۱۰ دیوید کامرون، نخست وزیر انگلستان، غزه را به «زندان» بزرگی تشبیه کرد که در آن شرایط زندگی به واسطه حصر اسرائیل غیر قابل تحمل شده است، در سال ۲۰۱۴ وی موضع خود را تغییر داده و همانند بسیاری از رهبران اروپایی حق اسرائیل برای دفاع از خود را به رسمیت شناخت و اعلان کرد که اسرائیل باید در برابر موشک‌های حماس که اکنون برد بیشتری پیدا کرده‌اند، از خود دفاع کند.
همچون گذشته صرفاً از اسرائیلی‌ها خواسته می‌شود تا از ایجاد تلفات غیرنظامی خودداری کنند و حماس هم به خاطر عدم توافق با آتش‌بس محکوم می‌شود، اما همچنان عدم مداخله مستقیم مقامات ارشد اروپایی در این ماجرا و ایجاد تغییری جدی در سیاست گذاری‌ها، ملموس است.
وجه تناقض در اینجا آن است که بسیاری از رهبران اروپایی، از جمله خود دیوید کامرون، در قبال مسئله غزه به نحوی واکنش نشان می‌دهد که گویا تحت فرمان آمریکایی‌ها هستند و به هیچ وجه از محدودیت‌های سیاسی داخلی خود اثر نمی‌پذیرند. افکار عمومی آمریکا هرگز تا به این حد در نتیجه گرفتاری مردم فلسطین به تهییج درنیامده بود و دولت‌های آمریکایی، بالاتر از همه کاخ سفید و وزارت خارجه، به هیچ وجه از اسرائیل انتقاد نکرده یا تحریمی را علیه آن وضع نمی‌کنند.
در اروپا، بالا رفتن قابل توجه شمار تلفات غیر نظامی در سوریه، عراق و اکنون غزه، مجموعه‌ای از واکنش‌ها را به همراه داشته است که بالاتر از همه آنها گروه‌های ضد صهیونیستی راست‌گرا و شبکه‌های جذب نیروی جهادی قرار می‌گیرند که آماده‌اند تا از این فاصله و اختلال در رهبری کلان کشورهای اروپایی استفاده کنند.
سیاست‌های جمعی اتحادیه اروپا در قبال جهان عرب و اسرائیل در سیاستی که «سیاست همسایگان اروپا» نام گرفته، توصیف شده است: «توسعه ارزش‌های اروپایی دموکراسی، گفتمان و حاکمیت قانون به همراه ایجاد شرایطی برای ساخت حکومتی مطلوب، رشد اقتصادی، تجاری و کسب و کار فراگیر در حیات خلوت اروپا.» غزه مدت‌ها آنتی‌تز همه این موارد بود، به رغم تلاش‌های پیشین اروپا برای متقاعد کردن اسرائیل برای برداشتن فشاری که زندگی را بر جمعیت ۱.۸ میلیون نفری غزه از سال ۲۰۰۷ سخت‌تر کرده است.
به هر حال نوعی آتش‌بس در نهایت ایجاد می‌شود، اما اکنون منافع امنیتی خود اروپا در خطر است و اروپایی‌ها به خاطر خودشان هم که شده باید از برداشته شدن حصر غزه اطمینان حاصل کنند. شناسایی تونل‌های جدیدی که از غزه به اسرائیل کشیده شده‌اند به این معناست که از این به بعد به نفع اسرائیل هم نیست که غزه در حصر باقی بماند و بر اقتصادی نهانی تکیه بزند. اسرائیل با این کار باعث می‌شود تا حماس ذخایر موشکی دوربرد خود را برای منازعات بعدی انباشته‌تر کند.
حل کردن منازعه گسترده‌تر اسرائیل ـ فلسطین ممکن است خارج از توان دیپلماتیک اروپا باشد. اما مشکل فلسطینی‌ها در غزه نیازمند آن است که اتحادیه اروپا هر چه سریع‌تر به بازگشایی اقتصاد غزه و ارتباط آن با جهان خارج کمک کند. حجم قابل توجهی از روابط تجاری اسرائیل به اروپا بستگی دارد و اکنون نیازمند کمک اتحادیه اروپا برای جلوگیری از بازسازی تونل‌ها است و در نتیجه باید رویکردی بشردوستانه نسبت به برداشتن حصر مردم غزه اتخاذ کند.
با تأیید و همراهی صریح اروپا و آمریکا، اسرائیل توافقنامه‌های آتش‌بس پیشین را که اجازه رفت و آمد کالا و افراد را به داخل و خارج غزه می‌داد، منکر می‌شود. رهبران اروپایی هم از توسعه و دفاع از ارزش‌های اعلانی اتحادیه اروپا طفره می‌روند، به رغم آنکه همچنان به کارمندان حکومت خودمخار فلسطینی محصور در غزه حقوق ماهیانه پرداخت می‌کنند و آن را مشارکت در ایجاد صلح می‌نامند.
اکنون که دروغ ایجاد صلح برملا شده است، شاید این خود شهروندان اروپایی باشند که به حکومت‌های خود یاد‌آور شوند که بهای غفلت کردن از حق زندگی و حقوق بشر مردم فلسطین چقدر سنگین است و در نتیجه فاصله جغرافیایی تهدیدات امنیتی را کمتر و کمتر کنند.
منبع: تسنیم