به گزارش جهانبین نیوز؛ نامش غلامرضا و شهرتش سلیمانی است ، متولد شهر فارسان از توابع استان چهارمحال وبختیاری که در خانواده ای بی آلایش ، ساده و مذهبی و در همان سالی که حضرت امام خمینی (ره) فرمود: سربازان من در گهواره ها هستند دیده به جهان گشود .
فرزند ارشد خانواده است وپس از او 5 برادر و دو خواهر پا به پهنه دنیا گذاشته اند، تحصیلات را در زادگاهش شروع کرد و در همان شهر در مقطع دیپلم فارغ التحصیل شد، در دوران خدمت پرفروغش در سپاه تحصیلات تکمیلی را در دانشگاه فرماندهی و ستاد ادامه داد و اکنون نیز مراحل پایانی مقطع دکتری در رشته تاریخ را سپری می کند.
در زمان تحصیلات و در سنین نوجوانی قدم در راه مبارزه با طاغوت گذاشت و در یکی از روزهای مبارزه وهنگامی که شعار ضد طاغوتی مرگ بر شاه سر می داد توسط یکی از حامیان رژیم شاهنشاهی تعقیب و حتی برای مبارزه اش توسط آن شخص کتک خورد ، اما راه مبارزه را تا زمان پیروزی انقلاب اسلامی ادامه داد
در سال فارغ التحصیلی از دبیرستان و هم زمان با شروع جنگ در رشته دبیری تاریخ در دانشگاه یزد پذیرفته شد، اما غیرت و مردانگی راه او را عوض کرد، قدم در دانشگاه جنگ گذاشته و با قلم اسلحه رشادت هایش را بر قاموس زندگیش نگاشت.
نزدیکان وخانواده اش می گویند پس از شروع جنگ عمده وقت خود را در جبهه بود و هر از چند گاهی اوقات مرخصی محدود خود را در دانشگاه یزد می گذراندو مدت های طولانی از خانواده و دوستان دور بود.
از روزهای ابتدایی جنگ به عنوان رزمنده عادی در صحنه های حماسی دفاع مقدس حضور داشت و رفته رفته با بروز شایستگی ها وتوان مندی های فردی به عنوان فرمانده گروهان و فرمانده گردان ارتقاء یافت و در عملیات های متعددی از جمله عملیات غرور آفرین بیت المقدس و فتح خرمشهر حضور یافت.
از افتخار جانبازی هم برخوردار شد و سه بار از ناحیه گردن ، دست وپا وشکم مجروح شد ، اما هربار پس از بهبودی نسبی مجدداً فانسقه را محکم بست وآهنگ رزم را جانانه نواخت.
مدت حدود 80 ماه در صحنه های خونین دفاع مقدس حضور داشت و عاشقانه و خالصانه در برابر دشمن ایستادگی کرد.
از روزهای ابتدایی جنگ تا سال 64 به عنوان بسیجی در جبهه حضور داشت و با اینکه دبیر بود و تعهد خدمت در آموزش و پرورش داشت اما به عشق جهاد از خدمت در دولت منصرف و به صورت رسمی به سپاه پیوست و جرقه اولیه تشکیل سپاه وبسیج در شهرستان فارسان به همت او ایجاد شد.
در سازماندهی نوجوانان و جوانان برای اعزام به جبهه ها نیز نقش قابل توجهی داشت و علاوه بر حضور فیزیکی در جنگ ، مشوق دیگران برای دفاع از کشور بود و جوانان زیادی با تشویق و راهنمایی او قدم در میدان مبارزه نهادند.
پس از پایان جنگ از حدود سال ۶۷ در جرگه اولین فرماندهان تیپ مقدس ۴۴ حضرت قمربنی هاشم(ع) در استان چهارمحال وبختیاری بود که به دلیل برخورداری از سابقه رزمی و نظامی قابل قبول و کارنامه درخشان در مسئولیت های متعدد و دارا بودن تحصیلات عالیه دانشگاهی به اخذ درجه سرتیپ دومی مفتخر گردید و در این مسئولیت در ایجاد امنیت در مناطق غرب کشور در منطقه کردستان نیز حضوری مقتدرانه و تاثیر گذار داشت.
یکی از اعضای خانواده او می گوید : آن قدر محجوب بود که حتی اعضای خانواده او نیز از درجه سرداری او اطلاعی نداشتند، روزی یکی از همرزمانش با منزل تماس می گیرد و از برادرش می پرسد سردار تشریف دارند؟برادرش در جواب می گوید اشتباه گرفته ای! تا سه بار تماس گرفته می شود و دفعه سوم شخص تماس گیرنده متوجه می شود که عنوان سرداری در این خانواده مطرح نشده است . در نهایت می گوید باحاج غلامرضا کار دارم و تازه آن موقع اعضای خانواده متوجه می شوند که موضوع چیست؟!
پس از اتمام دوران مسئولیت در چهارمحال وبختیاری به صورت همزمان به فرماندهی منطقه مقاومت استان لرستان و تیپ حضرت ابوالفضل این استان منصوب می شود و در غائله ای که با تحریک و فتنه انگیزی ضد انقلاب در آن منطقه ایجاد می شود با مدیریت عالی و فرماندهی دقیق بدون هیچ تنش وخونریزی ، مسئاله را به پایان می رساند.
پس از خاتمه دوران مسئولیت در لرستان، استان فارس مقصد بعدی او می شود و در پایان مسئولیت در لشکر فجر شیراز، سکان هدایت این لشکر را به سردار غیب پرور می سپارد و خود عازم استان کرمان و فرمانده لشکر ۴۱ ثارالله آن استان و جنوب شرق کشور می شود که در مباحث مختلف رزمی و نظامی به موفقیت های چشمگیری دست می یابد.
پس از اتمام مسئولیت در جنوب شرق کشور، لشکر مقدس 14 امام حسین (ع) اصفهان سنگر بعدی سردار می شود تا سال 87 که با تشکیل سپاه های استانی به عنوان اولین فرمانده سپاه صاحب الزمان (عج) استان اصفهان منصوب می شود.
چند سال از خدمت او در اصفهان می گذرد که همسرش مبتلا به بیماری صعب العلاج از ناحیه گوارش وکبد می شود و سردار که مرد مبارز روزهای سخت است این بار مشغول مداوای همسر خود می شود .
دراین سالهایی که همسرش با بیماری دست وپنجه نرم می کند پیشنهاد مسئولیت های مهم و مختلف را به خاطر شرایط سخت خانوادگی و بیماری خاص همسرش رد می کند.
تقدیر روزگار براین بود تا پس از امتحانی سخت در این آزمون تسلیم مشیت الهی شود و پرونده زندگی او با همسری که در کسوت معلمی به جامعه خدمت می کرد و پشتیبان واقعی سردار در شرایط سخت غربت بود بسته شود و فراق همسر که بنا به روایت نزدیکان، هیچ گاه از شرایط سخت شهر به شهر گشتن شکوه نکرد، غمی فراخ بر دل این فرمانده عزیز باشد.
از ویژگیهای بارز او توجه به همنوعان است که هیچ گاه درجه، مقام و مسئولیت او را در غرور و تکبر غرق نکرد و روحیه مردم داری، تعامل با مردم، تلاش در حل مشکلات مردم و مراجعین توجه به استفاده منطقی و دقیق از بیت المال و عدم استفاده از موقعیت شغلی برای خود و نزدیکان از صفات بارز این فرمانده دلاور و مردی است که بدون هیچ تشریفاتی در دسترس مردم است و با حضور میدانی، فیزیکی و جهادی در انجام ماموریت های کاری و حل مشکلات عمومی می کوشد.
همرزمان و نزدیکان او چند عامل را باعث موفقیت و پیشرفتش می دانند اینکه همسری فداکار و مومنه همراه او بود، دیگر این که تعلقی به دنیا ندارد و برای امور دنیوی ارزشی قائل نیست، به خدا توکل دارد و منافع عمومی بر منافع شخصی او ارجحیت دارد، در انجام کار به مدیریت کارتابلی اعتقاد ندارد و حضور جهادی را عامل پیشرفت کار می داند. به ظرفیت های نهفته در دل بسیج اعتقاد خاص و ویژه ای دارد و معتقد است باید از ظرفیت بسیج برای اهداف انقلاب اسلامی و مردم یاری استفاده کرد.
او اینک با کوله باری از تجربه موفق در انجام رسالت پاسداری و پشت سر گذاشتن ماموریت ها با کارنامه ای درخشان پس از آنکه با حکم مقام معظم فرماندهی کل قوا به درجه سرتیپی ارتقاء یافت ، طی حکم انتصابی از طرف مقام معظم رهبری به سمت رئیس جدید سازمان بسیج مستضعفین کشور منصوب شد، انتصابی که حتی نزدیکان ، پدر ومادر او از آن بی اطلاع بودند و از طریق رسانه ها دریافتند که فرزند ولایی ، انقلابی و جهادی آنان سکان هدایت بسیج کشور را در دست گرفته است.
انتهای پیام/
دریافت صفحه با کد QR